Certyfikat

Gospodarka leśna prowadzona przez Lasy Państwowe jest zgodna z zasadami zachowania trwałości lasów, zrównoważonego rozwoju i ochrony przyrody. Fakt ten znajduje potwierdzenie podczas niezależnych, zewnętrznych audytów certyfikacyjnych.

Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Białymstoku dostrzegając rolę certyfikacji gospodarki leśnej, jak również odpowiadając na oczekiwania ze strony przemysłu drzewnego, lokalnych władz oraz organizacji pozarządowych, rozpoczęła na początku bieżącego roku rozmowy zmierzające do uzyskania certyfikatu w systemie FSC. 

W kwietniu 2024 r. RDLP w Białymstoku nawiązała współpracę z akredytowaną przez FSC jednostką SGS Polska, która przeprowadziła na terenie białostockich nadleśnictw, stosowne audyty, wizje terenowe i przeglądy dokumentacji.

Efektem audytów było stwierdzenie, że zarządzanie lasami w północno-wschodnim regionie Polski jest zgodne z wymogami Krajowego Standardu Gospodarki Leśnej FSC w Polsce, FSC-STD-POL-01-02-2013 z 6.10.2020 r.

Finalnie RDLP w Białymstoku otrzymała 15 września 2024 r. certyfikat FSC o numerze SGSCH-FM/COC/008962.

Certyfikacja FSC to jeden z postulatów naszych partnerów z branży drzewnej, ale i lokalnych samorządów oraz organizacji pozarządowych. Dlatego potraktowaliśmy tę sprawę priorytetowo i z zaangażowaniem przeszliśmy złożony proces certyfikacji, tak by w jak najszybszym czasie uzyskać certyfikat FSC. Cieszymy się, że od 15 września 2024 r. drewno sprzedawane przez 28 nadleśnictw RDLP w Białymstoku posiada certyfikat nie tylko PEFC, ale również FSC – mówi Tadeusz Wilczyński, Dyrektor RDLP w Białymstoku.

 

 

 

Nadleśnictwo Rudka informuje, że posiada certyfikat PEFC o numerze BVCPL/PEFCFM/11/1 z datą ważności: 13.11.2026 r.

Certyfikat PEFC o numerze BVCPL/PEFCFM/11/1 przyznany zostały lasom zarządzanym przez 28 nadleśnictw działających na obszarze Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku. Certyfikacją objęta została gospodarka leśna w nadleśnictwach: Augustów, Bielsk Podlaski, Borki, Czarna Białostocka, Czerwony Dwór, Dojlidy, Drygały, Ełk, Giżycko, Głęboki Bród, Gołdap, Knyszyn, Krynki, Łomża, Maskulińskie, Nowogród, Nurzec, Olecko, Pisz, Płaska, Pomorze, Rajgród, Supraśl, Suwałki, Szczebra, Żednia, Waliły oraz Rudka.

Certyfikacja gospodarki leśnej w systemie:

PEFC (Programme for the Endorsement of Forest Certification Schemes – Program Zatwierdzenia Systemów Certyfikacji Leśnej) - jest międzynarodową, pozarządową organizacją non-profit, której głównym celem jest promocja zrównoważonej gospodarki leśnej poprzez system certyfikacji leśnej. Jest to największy system certyfikacyjny na świecie.  PEFC obejmuje systemy certyfikacji obowiązujące obecnie w 37 krajach. Rada PEFC Polska działa przy Instytucie Badawczym Leśnictwa. Certyfikowanych w tym systemie obecnie jest 303 747 440 ha lasów na świecie.

Certyfikat PEFC jest gwarancją prowadzenia trwałej i zrównoważonej gospodarki leśnej,  zgodnej z obowiązującym standardem – Polskie kryteria i wskaźniki trwałego i zrównoważonego zagospodarowania dla potrzeb certyfikacji lasów.

 

HCVF - Lasy o szczególnych walorach przyrodniczych

Zasady ogólne wyznaczania lasów HCVF i zasady gospodarowania
w nich w Nadleśnictwie Rudka

Lasy będące HCVF (skrót od angielskiej nazwy: High Conservation Value Forests - polska nazwa: Lasy o szczególnych walorach przyrodniczych) są wyznaczane z wykorzystaniem „Kryteriów wyznaczania Lasów o szczególnych walorach przyrodniczych w Polsce" Adaptacja do warunków Polski, lipiec 2006 r. autorstwa: Związku Stowarzyszeń „Grupa Robocza FSC-Polska".

Zasady gospodarowania w lasach HCVF w Nadleśnictwie RUDKA

Kategoria

HCVF

Zasady gospodarowania

HCVF111

Rezerwat Przyrody Koryciny utworzony Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 26 marca 1975 roku w celu zachowania fragmentu naturalnego starodrzewiu dębowego na siedliskach grądu. W ustanowionych Zarządzeniem nr 21/10 Regionalego Dyrektora Ochrony Środowiska w Białymstoku z dnia 18 czerwca 2010 r. zadaniach ochronnych na pięć lat nie planuje się żadnych zabiegów gospodarczych. Są to lasy przeznaczone wyłącznie do ochrony przyrody.

HCVF112

Kategoria związana jest z fragmentem Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego utworzonego Rozporzadzeniem Nr 3 Wojewody Mazowieckiego z dnia 15 marca 2005 roku. Gospodarowanie w wyznaczonym obszarze realizowane jest z uwzględnieniem funkcji ochronnych lasu oraz zgodnie z zapisami w Planie Urządzania Lasu. Są to lasy, w których celem jest zachowanie walorów krajobrazowych w warunkach racjonalnej gospodarki leśnej.

HCVF12

Gospodarowanie w ostojach i stanowiskach występowania zagrożonych gatunków prowadzone jest przy zachowaniu właściwego stanu ochrony, w którym gatunek jest trwałym składnikiem właściwego dla niego siedliska a naturalny zasięg populacji danego gatunku nie zmniejsza się.

Gospodarowanie w wyznaczonych obszarach realizowane jest po wykonaniu oceny oddziaływania zabiegów gospodarczych na bioróżnorodność środowiska leśnego (szkice zagospodarowania rębnego / przedrębnego) i przyjęciu zasad:

strefy ochrony ostoi, miejsc rozrodu i regularnego przebywania dla następujących gatunków chronionych: puchacz, bielik, orlik krzykliwy i bocian czarny - gospodarowanie realizowane jest poprzez wyłączanie z użytkowania stref ochrony całorocznej (w miarę możliwości), uwzględnianiu okresów lęgowych wymienionych gatunków chronionych oraz po uzyskaniu pozytywnej decyzji Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska na niezbędne odstępstawa od obowiązujacych zakazów, wynikające z potrzeb ochrony ostoi i stanowisk gatunków objętych ochroną strefową.

żuraw - tworzenie optymalnych warunków gniazdowania przez nie prowadzenie zabiegów gospodarczych w siedlisku lęgowym od 21.03 do połowy lipca, ochranianie śródleśnych zbiorników i cieków wodnych przed osuszaniem;

wilk  - ochrona miejsc rozrodu poprzez tworzenie 300 m stref ochronnych oraz ograniczenie wstępu i prowadzenia prac w okresie od 1 kwietnia do 15 lipca; traszka grzebieniasta, kumak nizinny - zachowanie stanowisk rozrodu (III-VI) przez zapobieganie dewastacji i wysychaniu śródleśnych zbiorników wodnych, powstrzymywanie niekorzystnych zmian zwiazanych z zarastaniem zbiorników: usuwanie nadmiaru rozrastającej się roślinności, przerzedzanie drzew i krzewów rosnących wzduż brzegów;

HCVF31

Gospodarowanie uwzględnienia szczególne wartości przyrodnicze tych obszarów.

brzezina bagienna, sosnowy bór bagienny - wyłączono z użytkowania w celu zachowania właściwej ochrony siedlisk przyrodniczych o znaczeniu priorytetowym.

HCVF32

Gospodarowanie prowadzone jest przy zachowaniu właściwego stanu ochrony siedliska przyrodniczego w sposób zapewniający: zgodność docelowego typu drzewostanu ze składem naturalnego zbiorowiska leśnego, niepomniejszanie udziału % starodrzewi i zachowanie ich ciągłości przestrzennej, niepomniejszanie średniego wieku i zasobności oraz zachowanie elementów ważnych dla różnorodności biologicznej ekosystemu: grube drzewa, martwe drzewa.

Gospodarowanie realizowane jest po wykonaniu oceny oddziaływania zabiegów gospodarczych na bioróżnorodność środowiska leśnego (szkice zagospodarowania rębnego / przedrębnego):

śródlądowy bór chrobotkowy - użytkowanie gospodarcze odbywa się po zabezpieczeniu przed bezpośrednim zniszczeniem wykształconych płatów boru sosnowego z dominacją chrobotków w runie. Najlepiej zachowane ekosystemy boru chrobotkowego w przyszłości zostaną wyłączone z użytkowania i objęte ochroną.

łęgi olszowe, olszowe-jesionowe i jesionowe - użytkowanie gospodarcze związane jest z ochroną specyficznych warunków wodnych oraz zastosowaniem rębni stopniowej z wydłużonym okresem odnowienia. Docelowy składy gatunkowy na siedliskach łęgów jest kombinacją olszy, jesionu i świerka, przy jednoczesnym unikaniu wprowadzania obcych gatunków domieszkowych.

Kategoria

HCVF

Zasady gospodarowania

HCVF32

grąd subkontynentalny - użytkowanie gospodarcze związane jest z bardzo zróżnicowanymi ekosystemami leśnymi i z występowaniem licznych cennych gatunków roślin, grzybów i zwierząt.  Maksymalna rożnorodność biologiczna związane jest ze starymi drzewostanami, dlatego zasoby drewna martwego i rozkładającego się są zwiększane. Stosowane są złożone rębnie stopniowe z wydłużonym okresem odnowienia, pozwalające uzyskać strukturę lasu z cechami naturalności i docelowymi drzewostanami grabowo-dębowymi, lipowo-dębowymi lub grabowo-lipowymi. W przypadkach klęskowych podczas użytkowania gospodarczego może wystąpić konieczność zastosowania innego typu rębni (np. IB - przy zamieraniu dębu).

łęgowe lasy dębowo-wiązowo-jesionowe - użytkowanie gospodarcze związane jest z ochroną specyficznych warunków wodnych, zastosowaniem rębni stopniowej z wydłużonym okresem odnowienia oraz pozostawieniem części drzew do naturalnej śmierci i rozkładu. Docelowe składy gatunkowe są kombinacją dębu, wiązu i jesionu.

HCVF41

Gospodarowanie w lasach wodochronnych:

  1. Gospodarowanie w wydzieleniach pokrywających się z innymi kategoriami lasów HCVF odbywa się po uwzględnieniu wcześniej opisanych zasad gospodarowania (ostoje chronionych i zagrożonych gatunków oraz "naturowe" siedliska przyrodnicze, miejsca historyczno - kulturowe).
  2. Użytkowanie lasów chroniących zasoby wód powierzchniowych i podziemnych realizowane jest zgodnie z Zasadami Hodowli Lasu poprzez modyfikację zasad przyjętych dla lasów gospodarczych (np. zaniechanie stosowania rębni zupełnej, stosowanie rębni częściowej, gniazdowej, stopniowej lub przerębowej - zapewniając tym samym stałą obecność szaty roślinnej).

HCVF42

Gospodarowanie w lasach glebochronnych:

  1. Gospodarowanie w wydzieleniach pokrywających się z innymi kategoriami lasów HCVF odbywa się po uwzględnieniu wcześniej opisanych zasad gospodarowania ("naturowe" siedliska przyrodnicze).
  2. Użytkowanie lasów chroniących glebę na wydmach śródlądowych realizowane jest zgodnie z Zasadami Hodowli Lasu poprzez modyfikację zasad przyjętych dla lasów gospodarczych (np.

zapewnienie trwałej szaty roślinnej i umiarkowane stosowanie cięć pielęgnacyjnych, sanitarnych i odnowieniowych, dążenie do wytworzenia dolnego piętra lub podszytu).

HCVF6

Gospodarowanie w lasach kluczowych dla tożsamości kulturowej realizowane jest po wykonaniu oceny oddziaływania zabiegów gospodarczych na bioróżnorodność środowiska leśnego (szkice zagospodarowania rębnego / przedrębnego) i przyjęciu zasad:

  1. użytkowanie gospodarcze obszarów pozostających w bezpośrednim otoczeniu obiektów kulturowych prowadzone jest po uwzględnieniu opinii lokalnej społeczności ale z zachowaniem wartości ochronnych lasu wynikających z PUL;
  2. użytkowanie gospodarcze bez uzgodnień i opinii prowadzone jest w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa powszechnego lub zagrożenia obiektów kulturowych.

Gospodarowanie w wydzieleniach z wielokrotną kwalifikacją HCVF odbywa się po uwzględnieniu nadrzędnych potrzeb ochrony w poszczególnych kategoriach, według następującej kolejności: HCFV12, HCVF3, HCVF6, HCVF4.