Na terenie Nadleśnictwa w leśnictwie Zwierzyniec  znajduje się Ośrodek Hodowli Zwierzyny o pow. 3 411 ha ( udział gruntów leśnych 17%) w którym gospodarkę łowiecką prowadzi Nadleśnictwo. Organizowane są polowania dla myśliwych zagranicznych i krajowych. Dochody uzyskiwane przez Nadleśnictwo z prowadzenia  gospodarki łowieckiej w OHZ przeznaczane są na poprawę warunków bytowania zwierzyny oraz wypłatę odszkodowań za szkody wyrządzone przez zwierzynę w uprawach rolnych. W pozostałych obwodach gospodarkę łowiecką prowadzi 25 Kół Łowieckich. Gospodarowanie zwierzyną odbywa się na podstawie łowieckiego planu hodowlanego, uwzględniającego dane dotyczące gatunków i liczebności zwierzyny, zabiegi hodowlane i ochronne niezbędne do poprawienia warunków bytowania zwierzyny i zmniejszenia szkód wyrządzanych przez nią w gospodarce leśnej i rolnej oraz planowane pozyskanie zwierzyny.
Wielkość jakość i zasobność obwodów jest bardzo zróżnicowana, większość obwodów stanowią obwody polne.
Średni stan liczbowy gatunków zwierzyny szacuje się na ok. 33 łosi, 56 jeleni, 1854 saren, 249 dzików. Występują  wilki 5 sztuk. A oprócz tego bytuje wiele gatunków zwierzyny drobnej: borsuki, kuny leśne, lisy, zające, bażanty, kuropatwy, jarząbki, cietrzewie, piżmaki, jenoty, norki.

          Nadleśnictwo Rudka w ramach szeroko rozumianej edukacji leśnej społeczeństwa, prowadzi akcję informacyjną na temat roli myśliwych i leśników w prowadzeniu prawidłowej gospodarki łowieckiej.

Zbiór zasad etyki, tradycji i zwyczajów łowieckich

          Łowiectwo to nie tylko ochrona, hodowla zwierzyny oraz pozyskanie zwierzyny zgodnie z zasadami etyki łowieckiej. Łowiectwo to przede wszystkim kontakt człowieka z przyrodą, wrażenia estetyczne, możliwość rozładowania napięć stresowych, wprawa strzelecka, sprawność fizyczna i zdolność orientacji w terenie.
Na naszych łamach chcielibyśmy przybliżyć niektóre elementy z bogatego zbioru zasad etyki, tradycji i zwyczajów łowieckich.

ODPRAWA MYŚLIWYCH PRZED POLOWANIEM.

          Odprawa myśliwych przed polowaniem powinna mieć charakter poważny i uroczysty, jest to przywitanie myśliwych z łowiskiem i spotkanie kolegów przed łowiecką przygodą. Sygnalista gra sygnał "Zbiórka myśliwych". Myśliwi ustawiają się w szeregu, naprzeciwko nich naganka (wierzchnie okrycie naganiaczy musi zapewniać dobrą widoczność).

          Odprawę i polowanie prowadzi łowczy koła lub myśliwy wyznaczony przez zarząd koła. Prowadzący wita gości, myśliwych i pomocników. Wita łowisko, aby obdarzyło łowców sukcesem. Następnie dopełnia czynności przewidzianych regulaminem polowań, tj. informuje o gatunkach i ilości zwierzyny przewidzianej do odstrzału, omawia system sygnałów oraz zasady bezpieczeństwa, upewnia się o posiadaniu przez uczestników niezbędnych dokumentów.
Następnie myśliwi przystępują do losowania kart stanowiskowych.
Sygnał "Apel na łowy" kończy odprawę.

Pokot - to tradycyjny sposób zakończenia łowów. Przy ubitej zwierzynie, leżącej w określonym porządku według łowieckiej hierarchii, zbierają się i ustawiają myśliwi oraz naganka. Zwierzynę układa się na prawym boku od prawej ku lewej stronie. Tradycja zabrania przekroczenia leżącej na rozkładzie zwierzyny - tak myśliwym, jak i pomocnikom. Prowadzący polowanie składa raport najstarszemu funkcją w kole myśliwemu: podaje wyniki polowania, ogłasza "króla polowania" i "vicekróla" oraz "króla pudlarzy", dziękuje myśliwym i pomocnikom. Potem następuje otrąbienie rozkładu dla każdego zdobytego gatunku zwierzyny. Po ogłoszeniu wyników polowania następuje dekoracja nagrodzonych.
Sygnały "Koniec polowania" i "Darz Bór", wysłuchane z odkrytymi głowami, kończą łowy.

POSŁUGIWANIE SIĘ JĘZYKIEM ŁOWIECKIM

           Geneza polskiego języka łowieckiego sięga zamierzchłych czasów. Kształtował się on na przestrzeni setek lat, wzbogacając ciągle rozwojem praktyki i wiedzy łowieckiej. Wpływały na niego przemiany społeczne i gospodarcze. w obrzędach myśliwskich przestrzegano obowiązku stosowania języka łowieckiego na łowach i w gronie braci myśliwskiej. Niestosowanie języka łowieckiego przez myśliwych było w przeszłości karane specjalną karą. Myśliwego, który popełnił wykroczenie, kładzino na ubitym zwierzu i wymierzano mu trzy płazy kordelasem, wołając przy tym trzykrotnie: Ho! Ho!Ho!.
 
PRZYKŁADY JĘZYKA ŁOWIECKIEGO

* Łania - samica jelenia,
* Byk - samiec jelenia
* Klempa, Łosza - samica łosia,
* Koza - samica sarny.
* Kozioł - Samiec sarny,
* Cewki - nogi sarny,                                                                                      
* Skoki - nogi zająca,
* Słuchy - uszy zająca,
* Wadera - samica wilka prowadząca stado,
* Basior - przywódca stada wilków,
* Wataha - stado dzików,
* Tabakiera - ryj dzika.

Kuchnia myśliwska

Sarnina po myśliwsku.

* 1 kg mięsa bez kości z sarny, sól, 1 łyżka mąki, 1/2 szklanki oliwy, 5 cebul, 5 pomidorów, 1 ząbek czosnku, 2 liście laurowe, majeranek, 4 ziarnka pieprzu, 1/2 pęczka natki pietruszki, 2 szklanki czerwonego wytrawnego wina.

Mięso umyć, osuszyć, pokroić w kostkę (około 5x5 cm), posypać solą, pieprzem i mąką, szybko zrumienić na gorącej oliwie. Do rondla włożyć obrane i drobno pokrojone cebule, umyte pomidory i czosnek, zawinięte w kawałek czystego płótna przyprawy i natkę pietruszki, wlać wino i zagotować. Mięso przełożyć do rondla z sosem i dusić powoli około 3 godzin - warzywa powinny się rozgotować i utworzyć gęsty, zawiesisty sos. Przed podaniem płótno z przyprawami wyjąć. Podawać z ziemniakami lub ryżem albo pieczywem i sałatą ze śmietaną czy mizerią.

Przepiórki z jałowcem

* 6 przepiórek, sól, 30 dkg słoniny, 5 dkg masła, 2 łyżki jagód jałowca, 1 szklanka białego wytrawnego wina, sok z 1 cytryny, 25 g koniaku lub winiaku.

Skruszałe przepiórki sprawić, umyć, osuszyć, posolić, owinąć plastrami słoniny i owiązać nitką. Włożyć do rondla z rozgrzanym masłem i piec w średnio gorącym piekarniku (180(C) do miękkości. W małym rondelku zalać jałowiec winem wymieszanym z sokiem z cytryny i koniakiem lub winiakiem. Gotować tak długo, aż wyparuje połowa płynu. Na kilka minut przed końcem pieczenia wlać do rondla przecedzony wywar z jałowca i piec jeszcze kilka minut. Podawać jako przystawkę.